Dane osobowo-poznawcze internowanych w okresie stanu wojennego
1. W okresie stanu wojennego wydano ogółem 10 132 decyzje o internowaniu.
Dotyczyły one 9 736[1] osób
1 008 kobiet
8 728 mężczyzn
2. Struktura wiekowa internowanych:
– do 25 lat 1 446 14,85%
– 26–40 lat 5 636 57,89%
– 41–60 lat 2 568 26,38%
– ponad 60 lat 89 0,88%
3. Internowani legitymowali się wykształceniem:
– podstawowym 1 414 14,52%
– zasadniczym zawodowym 2 545 26,14%
– średnim 3 453 35,47%
– wyższym 2 324 23,87%
w tym: wyższym technicznym 302
4. Struktura zawodowa internowanych5:
– pracownicy fizyczni 4 162 osoby 42,75%
– pracownicy umysłowi 3 814 osób 39,17%
w tym: prac[ownicy] naukowi 361
– chłopi 298 3,06%
– studenci 463 4,76%
– uczniowie 85 0,87%
– renciści i emeryci 132 1,35%
– inni niepracujący 536 5,51%
– pozostali 246 2,53%
5. Przynależność organizacyjna internowanych[2]:
– członkowie PZPR 335 osób 3,44%
– ZSL 56 0,58%
– SD 48 0,49%
– organizacji młodzieżowych (poza NZS) 76 0,78%
– czł[onkowie] NSZZ „Solidarność” 7 844 80,57%
w tym: działacze komisji zakładowych 1 861
czł[onkowie] zarządów regionalnych 808
czł[onkowie] Komisji Krajowej 78
– czł[onkowie NSZZ „Solidarność” RI[3] 333 3,42%
w tym: działacze szczebla regionalnego i centralnego 155
– członkowie NZS 410 4,21%
w tym: działacze uczelniani 192
działacze szczebla centralnego 13
– członkowie innych związków
zawodowych 23 0,24%
– niezrzeszeni 993
6. W stosunku do 424 osób uchylono decyzje o internowaniu na skutek zastosowania wobec nich aresztu tymczasowego.