1-14 sierpnia
► Fala strajków o podwyżki płac i poprawę warunków pracy obejmuje kolejne zakłady pracy. Strajkują: Zakłady Tworzyw Sztucznych Erg w Bieruniu Starym (1 VIII); Fabryka Polmo-SHL w Kielcach (1 VIII); Fabryka Pras Automatycznych Prasomet we Włochach k. Warszawy (1 VIII); Zakłady Mechaniczne im. Marcelego Nowotki w Warszawie (1 VIII); Fabryka Przemysłu Jedwabniczego (2 VIII); Zakłady Włókien Sztucznych Stilon i Zakład Stolarki Budowlanej w Gorzowie Wielkopolskim (2 VIII); kilkanaście zakładów w Łodzi, m.in.: Łódzkie Zakłady im. Obrońców Pokoju (4 VIII), Zakłady Wyrobów Papierniczych (4 VIII), Harnama (4 VIII), Skogar (4 VIII), ZKT Teofilów (4 VIII), Stomil (4 VIII); Miejskie Przedsiębiorstwo Oczyszczania w Warszawie (4-11 VIII); Runotex w Kaliszu (4 VIII); Miejskie Przedsiębiorstwo Wodno-Kanalizacyjne w Warszawie (7 VIII); Zakłady Lniarskie w Bielsku Białej (8 VIII); Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Warszawie (11-13 VIII); Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Wałbrzychu (12 VIII); Zakłady Aspa i Instytut Automatyki Systemów Energetycznych we Wrocławiu (13 VIII).
5 sierpnia
► Zbiera się Biuro Polityczne KC PZPR pod przewodnictwem Edwarda Babiucha; tematem obrad jest problem gromadzenia zapasów produktów rolnych i węgla na drugie półrocze; poruszona zostaje również kwestia pojawienia się na zebraniach partyjnych pytań o to, kto ponosi odpowiedzialność za stan gospodarki. ► Ponownie strajkuje WSK-Świdnik – wbrew podpisanemu porozumieniu pracownicy nie otrzymali płacy za okres strajku lipcowego, a zamiast obiecanej 15-procentowej powszechnej podwyżki dyrekcja zapowiedziała przyznanie jej tylko tym, którzy uzyskają wyższe kwalifikacje i zdadzą odpowiedni egzamin.
7 sierpnia
► Ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina dyscyplinarnie zwolniono z pracy Annę Walentynowicz.
8 sierpnia
► KSS „KOR” wydaje kolejne Oświadczenie: […] Siła obecnych strajków wynika z trzech przyczyn: 1. Strajkujący są często dobrze zorganizowani, nie opuszczają terenu zakładów i w spokoju stawiają swoje żądania; 2. Strajki wybuchają w całym kraju – siłą poszczególnego strajku są więc wszystkie inne; 3. Informacje o strajkach, żądaniach i warunkach, na jakich osiąga się porozumienie, są gromadzone i rozpowszechniane. Innymi słowy siłą obecnych strajków jest organizacja i solidarność. Jeśli uda się organizację i solidarność zachować, umocnić i upowszechnić – można żywić nadzieję, że kraj wyjdzie z krytycznego położenia, w jakie go wtrącili ludzie sprawujący w nim władzę. Jeśli osłabnie siła zorganizowanych załóg – władze przystąpią do tłumienia rodzącego się ruchu robotniczego w sposób równie bezlitosny, jak w czerwcu 1976. […]
10 sierpnia
► Bogdan Borusewicz – członek KSS „KOR”, współpracownik WZZ – podejmuje decyzję o strajku w Stoczni Gdańskiej im. Lenina i wyznacza datę jego rozpoczęcia na 14 lipca. Młodzi stoczniowcy, członkowie Wolnych Związków Zawodowych: Jerzy Borowczak, Ludwik Prądzyński i Bogdan Felski mają o 6.00 strajk zainicjować, a Lech Wałęsa, jako najstarszy, otrzymuje zadanie przedostać się rano na teren stoczni i stanąć na jego czele. B. Borusewicz przygotował tekst ulotki, którą wydrukował w nakładzie około 2 000 egz. na powielaczu spirytusowym w mieszkaniu Haliny Wieczorek; kolejne 10 000 ulotek wydrukował Piotr Kapczyński w mieszkaniu Józefa Przybylskiego. Transparenty wykonali bracia Petryccy.
11 sierpnia
► W Świdniku rozrzucono ulotki instruujące, jak zorganizować strajk.
14 sierpnia
► Rozpoczyna się strajk w Stoczni Gdańskiej im. Lenina. Zgodnie z planem Bogdana Borusewicza zapoczątkowują go młodzi stoczniowcy: Bogdan Felski, Jerzy Borowczak i Ludwik Prądzyński. O 6:00 stają wydziały K-1 i K-3, następnie dołączają C-3 i wydziały silnikowe, o 9:00 wiec i proklamowanie strajku. Ok. godz. 10.00 do Stoczni przedostaje się Lech Wałęsa i obejmuje przywództwo strajku. Pierwsze postulaty strajkujących to: przywrócenie do pracy Anny Walentynowicz i Lecha Wałęsy (zwolniony w 1976 r.), wzniesienie pomnika ofiar Grudnia 1970 roku, podwyżka płac o 2000 zł, gwarancje bezpieczeństwa strajkujących, zasiłki rodzinne równe wypłacanym funkcjonariuszom MO i SB. Do Komitetu Strajkowego, oprócz L. Wałęsy, wchodzą: Jerzy Borowczak, Bogdan Felski, Ludwik Prądzyński, Kazimierz Kunikowski, Bobrowski, Marek Mikołajczak, Jan Koziatek, Zbigniew Lis. Pierwsze rozmowy z dyrekcją nie przynoszą rezultatu, dyrekcja zgadza się tylko na trzy pierwsze żądania. KS ogłasza strajk okupacyjny i robotnicy pozostają na noc na terenie Stoczni. Powstaje straż robotnicza, która nie wpuszcza obcych na teren zakładu i sprawdza, czy nikt nie wnosi alkoholu.
15 sierpnia
► Strajk podejmują inne zakłady pracy Trójmiasta. W Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni na czele Komitetu Strajkowego staje Andrzej Kołodziej. Stają porty, komunikacja miejska i zakłady kooperujące z przemysłem stoczniowym. O 12.00 władze blokują łączność Wybrzeża z resztą Polski. ► I sekretarz KC PZPR Edward Gierek przerywa urlop na Krymie i powraca do kraju.
16 sierpnia
► Rano przy bramie nr 2 Stoczni Gdańskiej odbywa się wiec załogi i mieszkańców Gdańska. Rozmowy podjęte z dyrekcją Stoczni kończą się podpisaniem porozumienia. Dyrekcja wyraża zgodę na przyjęcie do pracy Anny Walentynowicz i Lecha Wałęsy, podwyżkę płac o 1500 zł. oraz specjalny, obejmujący tylko stoczniowców dodatek drożyźniany. Strajkujący otrzymali też gwarancje bezpieczeństwa. Około godz. 15.00 Lech Wałęsa w imieniu Komitetu Strajkowego ogłasza zakończenie strajku. Część strajkujących przyjmuje tę decyzję jako zdradę strajkujących małych zakładów, z którymi władze nie podjęły rozmów, i żąda kontynuacji strajku do czasu spełnienia ich postulatów. Lech Wałęsa zmienia decyzję KS i ogłasza strajk okupacyjny solidarnościowy. Przy bramach 1, 2 i 3 Stoczni Alina Pienkowska, Anna Walentynowicz i Ewa Ossowska zatrzymują wychodzących robotników. Jednak większość załogi opuściła już teren Stoczni. Na miejscu pozostaje ok. 700 stoczniowców. W nocy do Stoczni przybywają przedstawiciele 28 strajkujących zakładów Trójmiasta. Powstaje Międzyzakładowy Komitet Strajkowy w składzie: Lech Wałęsa (Stocznia Gdańska, ZREMB, Elektromontaż) – przewodniczący, Andrzej Gwiazda (Elmor) – wiceprzewodniczący, Bogdan Lis (Elmor) – wiceprzewodniczący, Joanna Duda-Gwiazda (CETO), dr Wojciech Gruszewski (Politechnika Gdańska), Stefan Izdebski (Zarząd Portu Gdynia), Lech Jendruszewski (Stocznia im. Komuny Paryskiej), Zdzisław Kobyliński (PKS O/Gdańsk), Andrzej Kołodziej (Stocznia im. Komuny Paryskiej), Henryka Krzywonos (WPK), Jerzy Kwiecik (Stocznia Północna), Stefan Lewandowski (Port Gdański), Józef Przybylski (Dubimor), Jerzy Sikorski (Stocznia Remontowa), Lech Sobieszek (Siarkopol), Tadeusz Stanny (Rafineria Gdańska), Anna Walentynowicz (Stocznia Gdańska), Florian Wiśniewski (Elektromontaż), Lech Bądkowski – literat. ► Ukazuje się w formie ulotki „Strajkowy Biuletyn Informacyjny”, zawierający komunikat o powstaniu MKS i jego zadaniach, sygnowany przez Wolną Drukarnię Stoczni Gdynia. ► Minister Spraw Wewnętrznych powołuje Sztab do kierowania operacją o kryptonimie „Lato – 80”, której celem ma być monitorowanie sytuacji w PRL, oraz […] zapewnienie bezpieczeństwa, ładu i porządku publicznego w kraju. […] Kierownikiem sztabu mianowany został wiceminister gen. Bogusław Stachura, a jego zastępcami płk Władysław Ciastoń oraz gen. Józef Beim. W składzie sztabu znaleźli się też Adam Krzysztoporski i Konrad Straszewski. Analogiczne sztaby powstały na szczeblu wojewódzkim. We wszystkich strukturach resortu spraw wewnętrznych wprowadzono stan podwyższonej gotowości, wstrzymano urlopy, skoszarowano jednostki ZOMO, nasilono działania operacyjne SB. ► Polska Agencja Interpress podaje informacje o zakończeniu strajku w Gdańsku.
17 sierpnia
► Mimo niedzieli do Stoczni powraca część robotników, którzy opuścili ją poprzedniego dnia. O godz. 9.00 przed bramą nr 2, z udziałem stoczniowców i wielu tysięcy mieszkańców Gdańska, ks. Henryk Jankowski odprawia mszę św. polową. W miejscu, gdzie w grudniu 1970 r. zginęli robotnicy, zostaje postawiony drewniany krzyż. Na bramie stoczni ludzie umieszczają wizerunki Matki Boskiej i portret Ojca Świętego Jana Pawła II, powyżej nad bramą – transparent: „Proletariusze wszystkich zakładów łączcie się”. ► O godz. 11.00 msza św. polowa zostaje odprawiona przy bramie Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, a o godz. 13.00 w Porcie Gdyńskim. Obie msze odprawia ks. prałat Hilary Jastak. ► Do Stoczni przybywają i przyłączają się do MKS przedstawiciele kolejnych strajkujących zakładów z całej Polski W nocy z 17 na 18 MKS formułuje listę 21 postulatów: 1. Akceptacja niezależnych od partii i pracodawców wolnych związków zawodowych, wynikająca z ratyfikowanej przez PRL Konwencji nr 87 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej wolności związkowych. 2. Zagwarantowanie prawa do strajku oraz bezpieczeństwa strajkującym i osobom wspomagającym. 3. Przestrzegać zagwarantowanej w Konstytucji PRL wolności słowa, druku i publikacji, a tym samym nie represjonować niezależnych wydawnictw oraz udostępnić środki masowego przekazu dla przedstawicieli wszystkich wyznań. 4. Przywrócić do poprzednich praw: a) ludzi zwolnionych z pracy po strajkach w 1970 i 1976 r., studentów wydalonych z uczelni za przekonania, b) uwolnić wszystkich więźniów politycznych, w tym Edmunda Zadrożyńskiego, Jana Kozłowskiego i Marka Kozłowskiego, c) znieść represje za przekonania. 5. Podać w środkach masowego przekazu informację o utworzeniu się Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego oraz opublikować jego żądania. 6. Podjąć realne działania mające na celu wyprowadzenie kraju z sytuacji kryzysowej poprzez: a) podanie do publicznej wiadomości pełnej informacji o sytuacji społeczno-gospodarczej, b) umożliwienie wszystkim środowiskom i warstwom społecznym uczestniczenie w dyskusji nad programem reform. 7. Wypłacić wszystkim pracownikom biorącym udział w strajku wynagrodzenie za okres strajku – jak za urlop wypoczynkowy z funduszu CRZZ. 8. Podnieść wynagrodzenie zasadnicze każdego pracownika o 2000 zł na miesiąc jako rekompensatę dotychczasowego wzrostu cen. 9. Zagwarantować automatyczny wzrost płac równolegle do wzrostu cen i spadku wartości pieniądza. 10. Realizować pełne zapotrzebowanie rynku wewnętrznego w artykuły żywnościowe, a eksportować tylko nadwyżki. 11. Znieść ceny komercyjne oraz sprzedaż za dewizy w tzw. eksporcie wewnętrznym. 12. Wprowadzić zasady doboru kadry kierowniczej na zasadach kwalifikacji, a nie przynależności partyjnej oraz znieść przywileje MO, SB i aparatu partyjnego poprzez: zrównanie zasiłków rodzinnych, zlikwidowanie specjalnych sprzedaży itp. 13. Wprowadzić na mięso i przetwory kartki – bony żywnościowe (do czasu opanowania sytuacji na rynku). 14. Obniżyć wiek emerytalny dla kobiet do 55 lat, a dla mężczyzn do 60 lat lub przepracowanie w PRL 30 lat dla kobiet i 35 lat dla mężczyzn bez względu na wiek. 15. Zrównać renty i emerytury starego portfela do poziomu aktualnie wypłacanych. 16. Poprawić warunki pracy służby zdrowia, co zapewni pełną opiekę medyczną osobom pracującym. 17. Zapewnić odpowiednią ilość miejsc w żłobkach i przedszkolach dla dzieci kobiet pracujących. 18. Wprowadzić urlop macierzyński płatny przez okres trzech lat na wychowanie dziecka. 19. Skrócić czas oczekiwania na mieszkanie. 20. Podnieść diety z 40 do 100 zł i dodatek za rozłąkę. 21. Wprowadzić wszystkie soboty wolne od pracy. Pracownikom w ruchu ciągłym i systemie czterobrygadowym brak wolnych sobót zrekompensować zwiększonym wymiarem urlopu wypoczynkowego lub innymi płatnymi dniami wolnymi od pracy. ► Władze powołują komisję do „rozpatrzenia postulatów i problemów Wybrzeża” pod przewodnictwem wicepremiera Tadeusza Pyki. ► W Gdańsku w lokalnym Radio i TV przemawia pierwszy sekretarz KW PZPR Tadeusz Fiszbach; stwierdza m.in.: […] robotniczym dyskusjom towarzyszą wystąpienia ludzi ze Stocznią nie związanych. […]